Główną bohaterką książki jest Anna Duszkowska, 42 letnia kobieta, której wszyscy krewni już odeszli. Jej życie jest poukładane, wolny zawód - jest tłumaczką, żyje w wolnym związku z Bartkiem. Wszystko jest stałe, pewne, trochę przewidywalne i nieco nudne, brak tu wielkiej miłości i namiętności.
Pewnego dnia za sprawą silnej tęsknoty, Ania przenosi się wprost ze swojej łazienki do nałęczowskiego domu swojej babci. Tam podaje się za letniczkę, wynajmuje u swojej babci, Zofii Leśniewskiej, pokój i z dnia na dzień coraz bardziej zaprzyjaźnia się ze swoją rodziną. Poznaje swoją mamę Stasię, która jest na razie małą dziewczynką. Poznaje także mieszkańców pobliskiego pensjonatu "Marzanna", z których jeden, Aleksander Obrycki, staje się jej coraz bliższy.
Życie w 1932 roku nie jest łatwe, zwłaszcza dla wdowy z gromadką dzieci. Nie ma elektryczności, po wodę trzeba chodzić do studni. Sprawy nie ułatwia światowy kryzys. Wszystkiego brakuje: pracy, pieniędzy, pożywnego pożywienia. Jednego czego jest w nadmiarze w rodzinie Leśniewskich, to miłość. I tej Anka Duszkowska najbardziej potrzebuje.
Jak potoczą się przedwojenne losy rodziny Łeśniewskich? Nie będę jednak zdradzała żadnego wątku, bo zepsuję innym przyjemność z czytania. Ja nie mogłam się od oderwać od tej książki. Gdy skończyłam ją czytać, już zatęskniłam za atmosferą przedwojennego świata. Na szczęście są jeszcze dwie kolejne części tej pasjonującej podróży w czasie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz